Okuduğum kitapta bir bölümde benimsenen eşyalardan bahsediliyordu.Düşündüm ,sanırım en benimsediğim eşyam eski arabam oldu benim.Fiestam...
Normal bir ayak yapım olmadığından sebep çok uzun süre yürüyemediğim için hep arabalarla gittim bir yerlere ...Okula,gezmeye...Büyük bir fedakarlıkla babam çok sağolsun götürdü her yere, yıllarca...Onun açısından zor birşeydi mutlaka...Benim açımdanda çok zordu.Babam bile olsa hep araba beklemek çok kolay olmadı.Babam ilçe dışında olduğunda tanıdık birinden rica ederdi ,oda muhtemelen beni almayı unuturdu.Şimdiki gibi cep telefonu vs olmadığından okul çıkışında az beklemedim beni almaya gelmesi gereken kişiyi...Arkadaşlarıma gittiğimde tam muhabbet ortasında gelirdi babam beni almaya...O ortamı bırakıp gitmek üzerdi beni...Okul çıkışında arkadaşlarım birlikte sohbet ederek eve dönerlerken çok özenirdim onlara.Arkadaşlarımdan da bana özenen olurmuş "ne şanslı karda yağmurda her zaman arabayla gidiyor" diye.
Üniversitedeyken harçlığımın çoğunu taksi parası verdiğim oldu.Olayın tadını da çıkarmışımdır çoğu zaman.Madem araca bağımlıyım keyfini çıkar derdim kendime.Sonraa Fiestam oldu 2004 Aralık ayında.Babam aldı geldi.Aslında Getz alacaktık ama babam Tokat'a gidince fikir değiştirmiş ,Fiesta yı alıp geldi.Baktım derin derin "bu benim mi" dedim.İnci beyazı Fiestam...Onu ilk Dönekse -Reşadiye arası kullandım.Tecrübesiz olduğum halde babam anayolda zorla verdi arabayı kullan diye.Reşadiye'ye, geldim ama arabadan inince gerçekten dizlerimin bağı çözülmüştü, eve zor gittim :)
Minik minik kazalarım oldu.Tamponu postanenin duvarına vurdum geri geri giderken,Hükümet Konağı'nin demir giriş kapısına sürttüm lastik üstü kısmını vs vs ...Küçük şeyler için sanayideki agabeye çok gittim.Oje gibi birşey sürer "yok birşey ,olur olur "der, babama da birşey söylemezdi :)
Kız arkadaşlarım Şenaycığım ve Pınarcığım çok destek oldular bana çok güç verdiler kullanırken. "Sana güveniyoruz ,gayet iyisin" sözleri bana güç verdi hep.Özgür oldum...İstediğim zaman istediğim yere gittim geldim.Zamanı ben belirledim...Bu benim için muhteşem birşeydi.Özgürlük...Kendimi daha güçlü hissetmeye başladım.Artık insanları ben istedikleri yere bırakıp aldım...Hepsini Fiestamla yaptım :)Arkadaşlarımla ailemle Kelkit Çayı kenarına gittik çokça...İş çıkışı özellikle...
İlk büyükşehir deneyimim Sivas'ta oldu 2007 de...Aynur Abla ile çıkıp öylesine dolandık ben alışayım şehiriçi trafiğe diye .
Her sabah mutlaka Ayetel Kürsi ile çalıştırdım Fiestamı.Maliye Kursunun ikinci yarısında da Ankara'ya gittik beraber Fiestamla...Hem büyükşehir hem kış ortası , zor bir aşamaydı benim için ama kazasız belasız atlattık çok şükür.Dilekçiğim;oda arkadaşım destek oldu yanımda sağolsun.Cihancığım ve Yaseminde...Ankara'da 3 ay kullanmakla rüştümü ispatlamış saydım kendimi.Sonra kurs bitti Başçiftlik serüveni başladı.36 km uzaktaydı Reşadiye'ye.Bir iki gece kaldım orda haftada.Gidiş geliş yaptım hep Fiestamla.Sis çökmüş dağlardan geçmek, gökkuşagını görmek gibi hoş doğa olaylarına şahit olduk birlikte.En zoru karlı buzlu günlerde yolculuk yapmaktı.Kaydık yolda ama yılmadık ...Dua ede ede gidip geldik.Başçiftlik yoluna zor derken Doğanşar'a düştü yolumuz...Daha zor ve uzun bir yola...Uçurumlu,bol virajlı ,telefon çekmez,terör tehlikesi olan bir yol...Tümsekleri unutmayım...Zor yollar zor durumlar oldu ama güzelliklerde yaşadık hemde bolca.Anneciğimi götürdüm biryerlere...Ailemle gezdik...Arkadaşlarımla şen yolculuklar, geziler yaptık...Sevinçlerime üzüntülerime şahit oldu Fiestam...Annemin son yolculuğunda ambulansın peşinden onunla gittik mesela...Kariyer serüvenimde Ankara ,Eskişehir,Erzurum yolculuklarımız oldu...Acı tatlı anlarda hep yanımda olmasıyla ,bana özgürlüğü yaşatmasıyla bende özel bir yeri oldu Fiestamın...Kişilik kazandı...Başak'a gittik onunla :) Yol kaçırdık ,kırmızıda geçtik...Son ses müzik açıp şarkı söyledik...Sollamayı öğrendik...Keyifli bir sürü an geçirdik...Çoğu arkadaşım kullandı onu,sürüş rahatlığı ve keyfini yaşadılar onda...Serenaycığım ,Aslıcığım....Ahmet ve Zeynep'im...Ailem içinde özel oldu arkadaşlarım içinde...Arkadaşlarım "arabamız " derdi çok hoşuma giderdi.
Satarken çok üzüldüm.Satmakta ağır bir kelime geliyor hepte...Dostumdan arkadaşımdan ayrılıyormuşum gibi geldi.Birçok anıma şahit olması , özgürlüğüme vesile olması ,ilk olması ve güzel olması onu özel kıldı...Neyse ki emin ellerde :)
