EV’Lİ OLMAK

         İnsanın evi gibisi yoktur değil mi?Kendini rahat ve güvende hissettiği mekandır insanın evi…Kendi  yurdu ,devletidir , sıcaklık ve huzuru, özgürlüğü hissedebildiği yerdir insanın evi . Nereye gidersem gideyim evimi çok özlüyorum…Bu hep böyle olmuştur istikbalde de muhtemelen böyle olacaktır…       

         Yazları kısa süreli köye giderdik demiştim.Köyde ilk evimiz ahşap-toprak ve taş karışımıyla yapılmış bir evdi.Şuan orada yaşamıyoruz yeni köy evimiz var ama eski  evin hatıraları tadı hep sohbetlerimizde.Annem  “eskide olsa kendi evim olsun ,ekmeğimi alıp köyüme gidince kendi evimin kapısını açayım” derdi.Anladım ki sonra,” eski de olsa bana ait olsun, başkasının köşküne girmektense kendi eski evine gireyim “istemiş annem.

        En güzel ev içinde en çok huzurun olduğu evdir bence.Boğaz’da yalıların olsun ya da Caprice Gold Otel’de bir dairen, içinde mutlu ve huzurlu olamadıktan sonra mekanın şatafatının ne önemi var ki…Bir evi güzel yapanda  içindeki insan ya da insanların mutluluk sesleri değil mi… Anadolu Sigorta’nın reklam filmi sloganını çok sevmiştim “evdeki huzur, mutluluk budur”..

         Reşadiye’deki evimizide çok sevmişimdir.Kutu gibi bir ev…İçi hatıralarla dolu…Kendimce bir prensip ;içimden gelerek yaptığım birşey;arkadaşıma gittiğimde gece kaç olursa olsun evime dönmeyi isterdim ,hala da öyledir.Gecenlerde okudum ,İslami açıdan eve dönüş saati ,yatsı ezanından sonraki bir saati geçirmemekmiş JYaz ve kış aylarına göre saat değişiyor yani…

       Üç yıldır kendi evim var.Lojmandayım ama içi benim evim,bana tahsisli şuanda J.Dostum ,Aslıcığım bana ilk evimi kurduğum zamanlarda” şöyle evine girmek, anahtarınla kapını açmak ve anahtarı yerine bir hava ile atıvermek ne güzeldir” demişti.Evet , aynen öyle…Evime eşya alırken düşündüm , geçici bir iki parça eşya mı alsam yoksa imkanım dahilinde olabilecek eşyaların en iyisini mi alsam diye…Sordum,düşündüm ve “b” seçeneğini seçtim.Şimdi de iyi ki “b”yi seçmişim diyorum.Neden mi ?Son iki aydır Doğanşar’dan dışarı çıkamadım..Zamanımın çogu Doğanşar’da evimde geçti geçiyor.Çok vakit geçirdiğim yer olan evimin olabildiğince konforlu olması güzel oldu benim için.Sevdiğim bir evimin  olması beni mutlu ediyor.Yaza tayinim çıktığında daha yoğun olacağım bir yere gidecek olsam da ,dışarıda daha çok vakit geçirecek olsam da inanıyorum ki evime koşa koşa geleceğim…

       Ablamdan duyduğum ve çok sevdiğim bir bilgi paylaşayım.”Evine çağırdığın misafirler ,koltuğunda oturduğunda ,çatalını kullandığında vb,  eşyalarının sadakasını da vermiş olurmuşsun”demişti.Misafir ağırlamakla evinin sadakasını verirmişsin  aynı zamanda. En sevdiğim şeylerden biridir misafir ağırlamak…Arkadaşımı dostumu ağırlamakta çok güzel ,ailemi de…Özenip sofra kurmak,hoş sohbetler etmek evimde ,evimin bereketi gibi geliyor …

        İnsanın evinde herşey güzel…Evini temizlemek , temizlediğin evi şöyle bir izlemek,kendi mutfağında yemek yapmak ya da “bugün hiçbirşey yapmıyorum ,keyif yapıyorum” demek ne güzeldir  evinde…Kış günü   elindeki çay bardağından çayını yudumlarken camdan lapa lapa yağan karı izlemek evinde;sevdiğin bir arkadaşınla  koltuğa kurulup güzel bir film seçip izlemek ;pazar sabahı biraz geç kalkıp kahvaltı sonrası ayaklarını uzatıp birşeyler okumak,tv keyfi yapmak…Kısacası evinin keyfini çıkarmak…

          Dünyada iman Ahirette mekan gereği ,Allah bana ve yazımı okuyan herkese bir ev satın alabilmeyi ,o evi güzelce döşeyebilmeyi,içinde  eşi ve çocuklarıyla huzurlu mutlu yaşayabilmeyi, geniş ailesiyle dost ve akrabalarıyla neşeli bol muhabbetli günler geçirebilmeyi nasip etsin inşallahhhhh…SEVGİLER